SENATOR - 20 PERFECTIONS

 Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Φέτος ο Άγιος Βασίλης μας έστειλε ένα νέο υπερπολυτελές τσιγάρο,το Senator. Πολλοί το γνωρίζετε είδη,αφού υπάρχει εδώ και χρόνια στην Ρώσικη αγορά,πιθανόν και σε αρκετές τέως ΣΣΔ.Εδώ και λίγες μέρες κυκλοφορεί και στην Ελλάδα,σε μαύρη μεταλλική κασετίνα και το τσουχτερό αντίτιμο των 5.50 Ευρώ.
 Aς πούμε λίγα λόγια για το προιόν:Όλα προσδίδουν πολυτέλεια και λιτότητα. Απο το απλό αλλά επιβλητικό σχεδιασμό,το S πλαισιομένο με τον Ρωσικό βυζαντινογεννή αετό,μέχρι το τσιγάρο το ίδιο, που είναι μικρού μεγέθους με ένα μεγάλο άσπρο,εξαιρετικής ποιότητας, φίλτρο,σαν να προειδοποιεί τον μερακλή καπνιστή,πως πρέπει να του δώσει την δέουσα προσοχή ,γιατί η συντροφιά του είναι πολύ σύντομη. Ακόμα και το αυτάρεσκο 20 Perfections(τελειότητες στα Ελληνικά),αντί για 20 τσιγάρα όπως στα άλλα πακέτα,μου αρέσει.
  Το χαρμάνι έχει επανασχεδιαστεί στα Ελληνικά δεδομένα.Δεν είναι grand Virginia,όπως στην ρώσικη εκδοχή,αλλά American Blend, με γενναίες, εμπειρικά το γράφω,ποσότητες ανατολικού καπνού. Οι αναλογίες δεν είναι στον μέγιστο βαθμό, 9 πίσσα και 0,7 νικοτινη,αν και η γεύση του είναι πολύ πλούσια και πικάντικη,ενώ φαίνεται πως κυριαρχούν τα καπνά γεύσης και το βάρος τους τελικά,κρίνεται ικανοποιητικό. Μου άρεσε αρκετά,χωρίς να με ενθουσιάσει. Στα μειον πέρα της τιμής,ήταν μια αίσθηση "μπαγιάτικου" καπνού που μου έδωσε,καθώς και η πολύ γρήγορη καύση. Πάντως σίγουρα θα το αγοράσω ξανά.

  Κάτι άλλο που νομίζω αξίζει να σχολιαστεί,είναι αλλαγή πλεύσης για την ΣΕΚΑΠ 1,5 χρόνο μετά την εξαγορά της. Εως τώρα έγιναν κάποιες βελτιωτικές μικροκινήσεις στην πεπατημένη του παρελθόντος της. Οι δυο ταυτόχρονες νέες κυκλοφορίες,το BF Special στην Premium κατηγορία και το Senator στην Super Premium,δείχνουν πως η διοίκηση αποφασίζει να αλλάξει εντελώς στρατηγική,ρίχνοντας το βάρος,απο το value for money,στην υψηλή ποιότητα. Αναμένω και άλλα ενδιαφέροντα τσιγάρα και καπνούς.

BF Special Edition

... με άσπρο φίλτρο.

 Ευχαριστώ τον Ευθύμη για την φωτό,τα σχόλια δικά σας

Ανανέωση 11/01/2015
Πήγα στο γνωστό περίπτερο και πήρα ένα πακέτο. Προσδοκίες πολλές δεν είχα,γιατί το μπλε BF δεν θυμάμαι να με είχε γοητεψει ποτέ,αλλά μια και μου αρέσει να συλλέγω πακέτα,είπα να το προσθέσω στην συλλογή μου.
Δεν ξέρω αν το άλλο φίλτρο έκανε την τόση διαφορά(έχουμε πει πως το φίλτρο παίζει μεγάλο ρόλο στο τσιγάρο) ή άλλαξαν και τα καπνά,το αποτέλεσμα πάντως ήταν επικό. Πολύ πλούσιο τσιγάρο,με εντυπωσιακα δυνατή γεύση για light και πολύ μεγάλη επίγευση. Μου θύμισε έντονα το αμερικάνικο Marlboro light.Θα το καθιερωνα ευχαρίστως για μόνιμη μάρκα,παρά την τσουχτερη τιμή.
Ελπίζω εκει στην ΣΕΚΑΠ,αν μας διαβαζει κανένας,να μην καταργήσουν αυτό το προιόν,αλλά να το επεκτείνουν και σε άλλα χρώματα,ειδικά το κόκκινο που μας ενδιαφέρει.
Δικαια 8.5 στα 10

Νέο Marlboro

 Για πρώτη φορά απο το 1954 η Philip Morris αλλάζει,τόσο ριζικά,το περιτύλιγμα το πιο δημοφιλούς προιόντως στην ιστορία του καπνού. Δεν έχω δοκιμάσει το νέο Μάρλμπορο,οπότε δεν είμαι σίγουρος αν άλλαξε και το χαρμάνι του τσιγάρου.


 Ο λόγος σε εσάς,θα ήθελα να σχολιάσουν και καπνιστές που προτιμούν χρόνια αυτή την μάρκα.

 Ευχαριστω τον Κώστα Μ. για τις φωτογραφίες του

Wild Guns

 Ένας ακόμα καπνός της Wolfway Tobacco,φτιαγμένος με 100% καπνά από τις Η.Π.Α. Είναι παραδοσιακό αμερικάνικο χαρμάνι,το οποίο διαφέρει απο το μοντέρνο που κυριάρχησε μεταπολεμικά. Αν το συγχρονο American Blend είναι μίξη Virginia,Burley Oriental με βάση το Virginia,εδώ δεν έχουμε καθόλου χρήση αυτού του καπνού.
 Το μείγμα αποτελείται απο ανοιχτόχρωμο Isleta Pueblo( Νew Mexico USA) που μάλλον έχει τον ρόλο του ουδέτερου καπνού γεμίσματος  και σκούρο πικάντικο Βurley (Tennessee USA) που δίνει και όλη την γεύση.
  Δεν είχα πολλές προσδοκίες από αυτόν τον καπνό.Θεώρησα πως πρόκειται για κάτι απλοικό και βαρετό,αλλά τελικά μου άρεσε όσο ο Black Sea. Nαι μεν απουσιαζει η πολυπλοκότητα,αλλά εδώ το βάρος είναι αξιοπρεπές. Μην πάει ο νου σας σε κάτι ασήκωτο,μιλάμε για έναν μέτριο σε δύναμη καπνό, όχι κάτι hardcore,απλά μπορεί να τον καπνίσεί και ένας καπνιστής που αρέσκεται στις full flavor καταστάσεις.Η γεύση του είναι γλυκόπιοτη,ευχάριστη και αφήνει μια ενδιαφέρουσα πουροειδή επίγευση,προφανώς απο τα burley, που με ξετρέλανε Τα καπνά είναι καθαρά απο σκουπιδάκια,στην σωστή υγρασία ενώ η καύση του είναι εντυπωσιακά γρήγορη,που μου θυμίζει εργοστασιακό τσιγάρο.

Υ.Γ. Δοκίμασα και τα άλλα δυο χαρμάνια της Wolfway,το Lizard(American Blend) και το Oriental(100% Ελληνικός καπνός Κατερίνης και Ξάνθης) Δεν θέλω να τα σχολιάσω ιδιαίτερα,προφανώς δεν απευθύνονται σε εμένα,αφού,αν και τα καπνά τους είναι καλά,η γεύση τους είναι εκνευριστικά Ultra Light. Αυτό,το θέμα του βάρους δηλαδή, είναι ζήτημα στα προιόντα της Wolfway. Δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο που μια μικροκαπνοβιομηχανία που ο ίδιος ο καταναλωτής πρέπει να την αναζητήσει και άρα ευθής εξαρχής απευθύνεται σε μερακλίδες που καπνίζουν συνειδητά και για την απόλαυση,μπαίνει στην διαδικασία να κατασκευάσει χαρμάνια ασυνήθιστα,  που τα ακυρώνουν με την τόσο απαλή γευση. Ελπίζω τα άλλα δυο προιόντα της wolfway που δεν βγήκαν ακόμα στην αγορά,το Lizard Red(μαλλον American) και το Wolfway(μάλλον ανατολικό) να είναι όσο γεμάτα πρέπει.

Black Sea

 Αφιέρωμα στον Black Sea,καπνό της νέας στον χώρο Ελληνικής καπνοβιομήχανιας Wolfway Tobacco. Προσωπικά με χαρά είδα αυτή την νέα προσπάθεια γιατί φεύγει απο τα τετριμμένα και οι άνθρωποι αυτοί, που τώρα μπαίνουν στην αγορά ψάχνονται με γεύσεις ασυνήθιστες
  Ο Black Sea είναι ένα μείγμα σε αναλογία 50-50 Αμερικάνικων και Ελληνικών καπνών. Tα Αμερικάνικα αποτελούνται από Gold Virginia απο την ομώνυμη πολιτεία,Burley απο το Kentucky και Conenticut. Τα Ελληνικά είναι Κατερίνης και Μπασμας Ξάνθης,ενω υπάρχει και μια μικροποσότητα απο Latakia Συρίας.
 Είναι τόσο καλό όσο ακούγεται; Αναμφίβολα ναι.  Πεντακάθαρος,στην σωστή υγρασία,ξανθός,χωρίς να γίνονται αισθητα πρόσθετα και ηλίθια τεχνητα αρώματα.Με διαφορά ο καλύτερος καπνός που έχω δοκιμάσει,με μοναδικο μειονέκτημα την αρκετα light για τα δικά μου γούστα βαρύτητα. Εαν τον έβγαζαν δυνατότερο θα μιλούσαμε περι καπνιστικού έπους.
   Κυκλοφορεί μόνο στην Αθήνα,σε επιλεγμένα σημεία,σε συσκευασίες των 100 και 15γρμ,ενω οι τιμή του είναι δικαιολογημένα τσιμπημένη,Ελπίζω να αποκτήσει σύντομα πανΕλλήνια διανομή. Συνιστώ να τον καπνίσετε με λεπτο χαρτάκι.
 Βαθμολογία 9 στα 10.

Mild Seven (Mevius) Original Blue

Αυτό το τσιγάρο υπήρξε ένα καπνιστικό απωθημένο μου,αφού αν και άγνωστο στην Ελλάδα αλλά και την δυτική Ευρώπη γενικά,είναι πολύ δημοφιλές στην Ασία,σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που είναι το No5 σε πωλήσεις στον πλανήτη και το No2 προιόν της JTI πίσω απο το Winston.Καθόλου άσχημα για ένα προιόν που είναι ουσιαστικά τοπικό,αφού πωλήται μόλις σε 16 χώρες στον πλανήτη. Η ιστορία του ξεκινά το 1977 και την αμέσως επόμενη χρονιά πιάνει την Ιαπωνική κορυφή,την οποία δεν άφησε ποτέ,με μερίδιο αγοράς που δεν έπεσε κάτω του 30%(για να καταλάβουν τα δεδομένα οι αναγνώστες,ας αναλογιστούν ότι το Marlboro στην Eλλάδα είναι λίγο πάνω απο το 15%,ενω η Ιαπωνική αγορά είναι απο τις ποιοτικότερες στον κόσμο,αφου μάρκες όπως Lucky Strike,Marlboro,American Spirit,Camel παλιά κ.λ.π. εισάγωνται κατευθείαν από τις ΗΠΑ και όχι φασόν όπως στον υπόλοιπο κόσμο)
 Το 2012 οι κατασκευαστές αποφασίζουν πως το Mild Seven είναι ικανό να περάσει στην πρώτη θέση παγκοσμίως και να ρίξει απο εκεί το Marlboro.Για να γίνει αυτό θα πρέπει να εισαχθεί και στις αγορές της ΕΕ,του Καναδά κ.λ.π. Ένα πρώτο εμπόδιο είναι η ονομασία του,ο όρος "Mild" που είναι απαγορευμένος σε πολλές χώρες και έτσι εγκρίνεται η μετονομασία του σε Mevius.
 Μια και έχω μεγαλώσει στην Θεσσαλονίκη ή οποία μόλις πριν 10-15 χρόνια ήταν γεμάτη με καπνομάγαζα,έχω ακούσει δεκάδες ιστορίες για τους θρυλικούς Ιάπωνες που αγοράζανε χωρίς παζάρια τα καλύτερα καπνά της αγοράς και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η υψηλότερη δυνατή ποιότητα.Έτσι στο μυαλό μου είχα τις υψηλότερες προσδοκίες για το προιόν αυτό,το οποίο τελικά ήρθε στα χέρια μου μέσω Ταυλάνδης με κατασκευστή την JTI Μαλαισίας δυστυχώς και όχι τον γνήσιο στο Τόκιο.
 Τσιγάρο με άσπρο φίλτρο άνθρακα,ελαφρώς μικρότερου μεγέθους από τα συνηθισμένα.Γεύση δυνατή για τις αναλογίες του,10 και 0.8,αλλά όχι πλούσια,ούτε πολύπλοκη,σχετικά ουδέτερη,με ελάχιστα πρόσθετα.Τα καπνά του δεν με εντυπωσιάσαν,χωρίς να είναι άσχημα.Αν το παρομοίαζα με ένα τσιγάρο της Ελληνικής αγοράς,αυτο θα ήταν το Muratti σε μια κάπως δυνατότερη,αλλά όχι και τόσο πετυχημένη εκδοχή του.Δεν τρελάθηκα με το Mild Seven,απλά τελειωσα το πακετο χώρις να βρω κάτι ιδιαιτερα αρνητικό,ξέροντας πως μπορώ άνετα να ζήσω χώρις να τα ξανακαπνίσω.Κρατάω μια πισινή βέβαια,για τα  made in Japan,μια και πέτυχα καμιά δεκαριά σχόλια στο ιντερνετ που τονίζουν πως δεν εχουν καμιά σχέση τα γνήσια Ιαπωνικά με αυτά που είναι φτιαγμένα στην ανατολική Ευρώπη ή άλλες ασιατικές χώρες.
 Βαθμολογία 6 στα `10

Peter Stuyvesant(Made with Greek Tobaccos)

To Stuyvesant ανανεώθηκε,ακρίβυνε και εξΕλληνισθηκε μια και η ΒΑΤ,μόνο για την χώρα μας αποφάσισε να φτιάξει ένα νέο χαρμάνι,που αντικατέστησε το παλιό,έχοντας ως βάση του τον Ελληνικό καπνό!Να λοιπόν που μια πολυεθνική χωρίς παραγωγικό βραχίονα στην χώρα μας, έπιασε τον σφυγμό του ντόπιου καταναλωτικού κοινού και έβαλε τα γυαλιά στις εγχώριες καπνοβιομηχανίες.
 Αν βγάλετε την ζελατινα,εμφανιζεται το νέο καλαίσθητο πακέτο,ενώ ενα χαρτάκι επεξηγεί πως το νέο Stuyvesant,πλέον κατασκευάζεται με τα καλύτερα Ελληνικά και ξένα καπνά.Στο προστατευτικό χαρτι,υπάρχει το νέο σλόγκαν της φίρμας,Peter Stuyvesant made with Greek tobaccos. Τα τσιγαρα ανα πακετο έγιναν 22 απο 23,ενω η τιμή εμεινε στα 3,80.
 Moυ άρεσε σαν τσιγάρο!Γλυκόπιοτο,σχετικά δυνατό και τα πικάντικα ανατολίτικα καπνά του είναι πολύ πιο αισθητά απο οποιοδήποτε παραδοσιακό τσιγαρο που απέμεινε στην αγορά μας. Το χαρμανι του δεν μπορω να το προσδιορίσω, δεν το λές ούτε ξεκάθαρα δυτικό τσιγάρο,ούτε ομως και ανατολικό.  Χάνει κάπου λόγο της γρήγορης καύσης του,ενω ο blender αν και ανέμειξε εμφανώς αρκετά καλά καπνα,αδικεί τελικά το προιόν,αφου εχει κάνει εντονη και αδικαιολόγητη χρήση τεχνιτών αρωματων που για εμένα προσωπικά είναι ενοχλητική και με μπουχτίζει.Ας ελπίζουμε πως είναι παιδική ασθένεια και με τον καιρο θα ισορροπήσουν σε κάτι περισσοτερο γήινο.
 Ως προσπάθεια πάντως αξιζει να στηριχθεί απο τους καπνιστές.
 Βαθμολογια 7 στα 10
 Πολύ καλύτερο βρήκα το Stuyvesant σε μαλακό πακέτο.Τα τεχνιτά αρώματα είναι πολύ λίγότερα,σε βαθμό σχετικά ισορροπημένο και όχι ενοχλητικό,με αποτέλεσμα τα αρκετά καλά καπνά να γίνονται περισσότερο αισθητά.Η τιμή είναι στα 3.90 για 23 τσιγάρα,ουσιστικά δηλαδη χαμηλότερη από το σκληρό. Το Stuyvesant μαλακό,είναι το καλύτερο φθηνό τσιγάρο,αν υπάρχουν ακόμα τσιγάρα που μπορούμε να τα χαρακτηρίζουμε έτσι.
 Βαθμολογία 8+ στα 10

 Ευχαριστώ τον Απόστολο για τις φωτογραφίες του.

Assos κόκκινη κασετίνα

 Για λίγο διάστημα συλλεκτικές κασσετίνες ΑΣΣΟΣ. Απο χαρμάνι ίδιο με το Red,το τίμιο για τα λεφτα του τσιγάρο,με την πλούσια και απαλή γεύση. Ευχαριστω τον Θανάση για την φωτογραφία που μου έστειλε. Επειδή οι λεπτομέρειες του πακέτου δεν φαίνονται καλά,υπάρχει η επιγραφη Παπαστρατος νο1,έτσι δηλαδη όπως ήταν το αρχικό ονομα της μάρκας την δεκαετία του 30 και όχι Ασσος,ονομασια που επικρατησε αργοτερα αρχικά στην πιάτσα και μετα πέρασε στα πακέτα.Επίσης απο κάτω γραφει παλιομοδίτικα ΑΘΗΝΑΙ

St. Michel άφιλτρο

 Η παρακάτω τσιγαροκριτικη είναι απο τον φίλο του blog Πέπε.Αναδημοσιευω:

Τα St. Michel (Σαιν Μισέλ) είναι ένα τυπικά παραδοσιακό βελγικό τσιγάρο. Φαίνεται δε ότι είναι το κατεξοχήν παραδοσιακό τσιγάρο του Βελγίου, περισσότερο από άλλα της ίδιας κατηγορίας: εκείνο που συνδέεται με όλες τις μνήμες, τους θρύλους, τον παππού του κάθε Βέλγου, τη νοσταλγία του παρελθόντος.

Κάθε χώρα έχει έναν παραδοσιακό τοπικό τύπο χαρμανιών. Συνήθως τσιγάρα μ' αυτό το χαρμάνι βγαίνουν και λαϊκά και πολυτελή, και συνήθως -τουλάχιστον για τα λαϊκά- η βάση είναι τα εγχώρια καπνά, αφού ο καπνός καλλιεργείται σχεδόν παντού στη γη. Στην ίδια λοιπόν κατηγορία με τα Σαιν Μισέλ παραδοσιακά βέλγικα τσιγάρα είναι τα Μπάστος, τα Μπέλγκα κ.ά..

Το Σαιν Μισέλ άφιλτρο είναι κάπως ειδική περίπτωση. Ανήκει στις λαϊκές μάρκες, αλλά έχει χαρμάνι «με καπνά από είκοσι χώρες». Βασικά πρόκειται για σκούρο χαρμάνι, που θυμίζει τα γερμανικά Rothhandle (όσο βέβαια μπορώ να τα θυμηθώ από 15 ή 20 χρόνια). Είναι από τα ελάχιστα τσιγάρα που μπορώ να χαρακτηρίσω δυνατά, από τότε που ισχύουν τα ανώτατα όρια πίσσας και νικοτίνης. Πλούσια και χορταστική γεύση, στρογγυλή, αρκετά μεν πικάντικη αλλά σαφώς χωρίς την ιδιαίτερη αιχμηρότητα των γαλλικών σκούρων τσιγάρων. Για το άρωμά του ο RJ the smoker λέει ότι θυμίζει δέρμα. Εγώ δε φτάνω σε τόσο λεπτές διαπιστώσεις: το μόνο που έχω να πω είναι ότι μυρίζει καπνό και όχι χημεία (θα τα 'χει βέβαια τα πρόσθετά του αλλά όχι πεταμένα μες στη μέση), και μάλιστα καπνό ευχάριστο και ασυνήθιστο, για Έλληνα καπνιστή τουλάχιστον. Όχι όμως τόσο ασυνήθιστο ώστε να τρομάξει ή να ξενίσει τον απροετοίμαστο καπνιστή. Ομαλή, αρκετά αργή καύση, που φτάνει μέχρι και 7 λεπτά, δηλαδή πάρα πολύ για ένα άφιλτρο μήκους Κάμελ ή Άσσου σκέτου.

Τείνω προς το συμπέρασμα ότι όταν τα πολύ βαριά τσιγάρα χρειάστηκε να ελαφρύνουν λόγω της νέας νομοθεσίας, αυτό έγινε κατά πολύ μεγάλο ποσοστό αλλάζοντας το χαρτί. Στρίβοντας το περιεχόμενο ενός τσιγάρου Σαιν Μισέλ σε χαρτάκι στριφτού, βγήκε ένα πραγματικά πολύ βαρύ τσιγάρο (ανεκτό ωστόσο, όχι βίαιο), ανάλογο της φήμης που είχε παλιά η συγκεκριμένη μάρκα ως η πιο βαριά της χώρας.

Το Σαιν Μισέλ σκέτο είναι πολύ πιο εύγευστο και πιο γλυκόπιοτο από το Μπέλγκα φίλτρο, το μόνο άλλο τσιγάρο της ίδιας κατηγορίας που έχω δοκιμάσει. Γενικά είναι από τα καλύτερα τσιγάρα μη πολυτελείας που έχω καπνίσει: πιο του γούστου μου από κάθε αμέρικαν μπλεντ και βιρτζίνια, πιο αυθεντικό από τα ελληνικά «παραδοσιακά» τσιγάρα έτσι όπως έχουν γίνει σήμερα, με περισσότερη ουσία και λιγότερο σαματατζήδικη γεύση από τα Γκολουάζ και τα Ζιτάν (έτσι όπως έχουν γίνει σήμερα, επίσης). Το συνιστώ οπωσδήποτε σε όποιον καταλαβαίνει, διαβάζοντας, ότι έχει παρόμοια γούστα με τα δικά μου και σε κάθε φιλέρευνο και περιπετειώδη καπνιστή.

Πίσσα 10, νικοτίνη 0,7. Τιμή 6,40 ευρώ το εικοσιπεντάρι πακέτο (αρκετά νορμάλ για Βέλγιο, απαγορευτική βέβαια για μας).

Βλ. και κριτική από τον RJ the smoker: http://www.youtube.com/watch?v=ll-gSPsIMpQ, από το 8:00 λεπτό.

Επειδή πλέον στο Βέλγιο τα πακέτα είναι χάλια, επισυνάπτω μια φωτογραφία παλιότερου πακέτου από τον Zigsam. Επί της ουσίας ο σχεδιασμός είναι απαράλλακτος, απλώς η εικόνα του Αρχαγγέλου έχει συρρικνωθεί για να χωρέσουν όλα τα αντικαπνιστικά. Επισυνάπτω επίσης και τη φωτογραφία ενός τσιγάρου, πάλι από τον Zigsam, από το 1950. Σήμερα είναι ακριβώς το ίδιο, εκτός ότι λείπει η λέξη Βρυξέλλες.

Μερικά ιστορικά:

Το Σαιν Μισέλ, δημιουργία του Felicien Gosset (Φελισιέν Γκοσέ), έχει ιστορία που ανάγεται στο 1885. Εκείνη την εποχή τσιγάρα αγόραζαν μόνο οι εύποροι. Οι καπνιστές τσιγάρου των οικονομικά κατώτερων τάξεων έστριβαν. Ο Γκοσέ ήταν ο πρώτος στο Βέλγιο που συνέλαβε την ιδέα ενός έτοιμου τσιγάρου που να είναι προσιτό σε κάθε βαλάντιο. Συνδυάζοντας την καπνογνωσία του με ένα δαιμόνιο επιχειρηματικό ταλέντο, έφτιαξε ένα τσιγάρο που εξ αρχής ταυτίστηκε με το Βέλγιο (ο αρχάγγελος Μιχαήλ είναι σύμβολο οικείο σ' όλους τους Βρυξελιώτες) και απέκτησε σύντομα πρωτοφανή επιτυχία. Στην αρχή πουλιόταν χύμα. Από τη στιγμή που μπήκε σε πακέτο, η εμφάνισή του έχει μείνει σχεδόν αναλλοίωτη. Οι διαφημίσεις του αποτελούν πολιτισμικό κεφάλαιο για το Βέλγιο.

Η ακμάζουσα καπνοβιομηχανία παρέμεινε επί γενιές στους απογόνους Γκοσέ, οι οποίοι έμειναν πιστοί στην παράδοσή τους χωρίς να κλονιστούν από τις αλλαγές στα καπνιστικά ήθη. Όταν, λ.χ., το ανταγωνιστικό Μπέλγκα έβγαλε εκδοχή με φίλτρο το 1964, η εταιρεία Γκοσέ απάντησε με τσιγάρο φίλτρου άλλου σήματός της, αλλά κράτησε άφιλτρο το Σαιν Μισέλ μέχρι το 1975, ενώ παράλληλα έβγαζε κατόπιν αδείας τα Κάμελ στο Βέλγιο. Γενικά το Σαιν Μισέλ έβγαλε ελάχιστες παραλλαγές, με την αρχική, το μικρό άφιλτρο στο πράσινο πακέτο, να είναι πάντα η ναυαρχίδα.

Το 1982 η εταιρεία αγοράστηκε από την Reynolds, χωρίς να αλλάξουν πολλά στην πολιτική της για το Σαιν Μισέλ. Το 1992 η Reynolds όλη μαζί πέρασε στην Japan Tobacco. Μόνο γύρω στο 2010 βγήκαν τα νέα Σαιν Μισέλ με αμερικάνικο χαρμάνι σε σκληρό κινγκ σάιζ πακέτο, σα να λέμε τα αντίστοιχα Άσσος Ιντερνάσιοναλ / Γκολουάζ Μπλοντ κλπ., ενώ τα δύο παλιά Σαιν Μισέλ, φίλτρο και άφιλτρο στο μικρό μαλακό πράσινο πακέτο, φαίνεται να διατηρήθηκαν πολύ πιο αναλλοίωτα απ' ό,τι τα αντίστοιχα δικά μας (σπασμένα με πολύ Βιρτζίνια που κάνει το ανατολικό ημιανατολκιό). Βέβαια δεν το είχα καπνίσει και πιο παλά για να ξέρω, ούτε φαντάζομαι ότι τα 19,8 mg πίσσας και 1,5 νικοτίνης του 1970 έπεσαν στο μισό χωρίς καμία αλλαγή στο χαρμάνι, αλλά το Σαιν Μισέλ βγάζει ένα άρωμα και μια γεύση αυθεντικότητας και παλιακότητας. 

Σήμερα βέβαια οι πωλήσεις του είναι πεσμένες και θεωρείται κάτι σαν καλτ.

Πηγή: http://jeannicot.org/maj-17052010/livre.st.michel.pdf