Gitanes Brunes

 To δευτερο πιο ιστορικο τσιγαρο της Γαλλιας,που πιστευω αξιζει αναφορας για την Cult παλιομοδιτικη αισθητικη του,αλλα και για την μακρα ιστορια του,ειδικα φετος που συμπληρωνονται 100 χρονια απο τοτε που κυκλοφορησε για πρωτη φορα. Το Gitanes Brunes ειναι ενα τσιγαρο που αντεξε στο χρονο,εχωντας φυσικα πτωτικη πορεια τις δυο τελευταιες δεκαετιας,κρατωντας την ιδια συνταγη αναμειξης σκουρων καπνων,ανατολικων απο την Τουρκια και Λατακια απο την Συρια για εναν αιωνα. Μεχρι την δεκαετια του 90,ηταν το τριτο τσιγαρο στην Γαλλια πισω απο Gauloises Brunes και Marlboro,με μειδιο αγορας πανω απο 10% ,σε μια αγορα βεβαια που τα τσιγαρα με σκουρα καπνα,ακομα και στα 90ς καταλαμβαναν το 40% του συνολου. Στην δεκαετια που πιασαμε,ολο και λιγοτεροι μπορουν να καπνισουν τετοια τσιγαρα ακομα και στις χωρες που παραδοσιακα ειχαν μεγαλο κοινο σαν την Γαλλια και την Ισπανια,ετσι για πρωτη φορα το Gauloises Blondes ξεπερασε σε πωλησεις το  Gauloises Brunes,ενω το  Gitanes Brunes εφτασε να καταλαμβανει μολις το 3%. Σε προσφατη κουβεντα με Γαλλους φιλους που ειχα πριν λιγο καιρο,μου ειπαν πως το σκουρο Gauloises ειναι το παραδοσιακο τσιγαρο του Γαλλου μεγαλης ηλικιας,σε αντιθεση με το Gitanes που ειναι το τσιγαρο του αλητη,του παρακμιακου,του ανθρωπου του δρομου.
   Στην χωρα μας,εγινε βασικα γνωστο απο...... ελιτιστικες ομαδες της κουλτουρας και της ξενομανειας(δεν το γραφω με αρνητικη-ειρωνικη χρεια,κυριολεκτω) των 70ς, που πλασαραν αυτο το τσιγαρο ως σοφιστικε,σε αντιθεση με την λαικη ταξη που καπνιζε παραδοσιακα Ελληνικα τσιγαρα και την ανερχομενη επισης ξενομανη ταξη,  που στρεφοταν στον αμερικανο επαρχιωτη cow-boy.Επισης εγινε αρκετα γνωστο απο τις αρκετα δημοφιλεις εδω Γαλλικες ταινιες δρασης των 80ς,οπου ο συμπαθης Αlain Dellon καπνιζε το ενα Gitanes πισω απο το αλλο.
  Παρολα αυτα, αν και το σημα αυτο κυκλοφορει στην χωρα μας ,με φιλτρο η χωρις, για πανω απο 40 χρονια(με ενα μικρο διαλημα 2005-07),ποτε δεν ειδα Ελληνα να το καπνιζει,αφου μαλλον η περιορισμενη παραγωγη του απευθυνεται σε τουριστες(το βρισκεις κυριως σε τουριστικα μερη και καποια εξειδικευμενα καπνοπωλεια) ή καπνιστες σε κριση ....υπαρξιακου αγχους και μαζοχιστικης διαθεσης ή καπνιστες που θελουν να γινουν πρωην καπνιστες. Το τελευταιο σχολιο παει φυσικα στην hardcore γευση του Gitanes,που ομοια του δεν υπαρχει.
  Με διαφορα το πιο βαρυ τσιγαρο στην αγορα και εδω το "βαρυ" μαλλον εχει αρνητικη εννοια! Προσωπικα δεν μου αρεσει καθολου η γευση του. Το δοκιμασα 2-3 φορες, το αγορασα και μια τεταρτη για καποιο φιλο που ηθελε να καπνισει κατι διαφορετικο, με αποτελεσμα ο ανθρωπος να παθει μια περιποιημενη εβδομαδιαια φαρυγγιτιδα και φυσικα να με καταραστει !Θα το σκεφτομουν πολυ αν θα το ξανακαπνιζα εστω και για ενα τσιγαρο,παντως δεν το προτεινω σε κανενα που δεν το εχει δοκιμασει.
  Γενικα στα σκουρα καπνα εχω μια "αλλεργια", πιστευω πως δεν ειναι καταλληλα για την παραγωγη τσιγαρων,παρα για μειξη σε Αγγλικου τυπου χαρμανια πιπας. Το καπνισμα πάντως που και που ενος(και μονο ενος) Gauloises Brunes το θεωρω ενδιαφερουσα αλλαγη,ενω αρκετα καλο βρηκα και το σκουρο Ισπανικο ΒΝ.
  Οπως καταλαβατε,αν βαθμολογουσα το Gitanes, θα εβαζα τον χαμηλοτερο δυνατο βαθμο.Κατι τετοιο ομως δεν θα το κανω,αφου για μια τοσο ιδιαιτερη γευση,μπορουν να ακουστουν μονο ακρως υποκειμενικες γνωμες,που δεν εχουν μεγαλη αντικειμενικη αξια.
  Υπαρχει επισης σε καποιες χωρες του εξωτερικου και το Gitanes Blondes για το οποιο δεν εχω προσωπικη γνωμη.
   Y.Γ. Διασημος καπνιστης των   Gitanes Brunes,ειναι ο Slash των Guns n Roses και Velvet Revolver,ο οποιος αφου δοκιμασε την εν λογο μαρκα  παρατησε για αυτην τα 100αδες Marlboro που καπνιζε ημερησιως. Μαλιστα εκανε και τατουαζ το σημα του πακετου.

  Kορυφαια χιουμοριστικη δηλωση του εν λογο καλλιτεχνη-φουγαρου(που φυσικα δεν την ασπαζεται το blog),οταν προσπαθησαν να του εκμαιευσουν μια δηλωση πολιτικης ορθοτητας για το καπνισμα, ηταν η εξης: Νεολαια της Αμερικης μην πιστευετε την προπαγανδα του κρατους,καπνιζω απο 9 χρονων ασταματητα και δεν εχω πάθει τιποτα!

Cooper

 Ελληνικο τσιγαρο με ξεχωριστη ιστορια και αρκετα μεγαλη επιτυχια τις δεκαετιες του 80 και του 90.Το Cooper αποτελεσε το πρωτο άλμα της ΣΕΚΑΠ,αφου απο παραγωγος αρχικα μονο ανατολικων τσιγαρων,η κρατικοσυναιτεριστηκη εταιρεια της Ξανθης,δημιουργησε το πρωτο της Αmerican Blend εν ετη 1982. Το ασπρο-κοκκινο πακετο μαλλον παραπεμπει σε μια αντιγραφη του Μarlboro που ειχε αρχισει να μπαινει τότε δυναμικα στην Ελληνικη αγορα και αυτο προσπαθουσε να ανταγωνιστει,ως φθηνοτερη εκδοχη, το   Cooper.
  Το θυμαμαι  ως τσιγαρο δικαιο, εδεινε στον καπνιστη αυτο για το οποιο πληρωνε,οχι κατι εξαιρετικο αλλα λιγο πάνω του μετρίου.
   Με τα χρονια η μαρκα αυτη ακολουθησε και συνεχιζει να ακολουθει πτωτικη πορεια και σε ποιοτητα και σε μεριδιο αγορας. Εχω την εντυπωση πως το περισσοτερο κοινο του,αποροφηθηκε απο τσιγαρα της ιδιας εταιρειας,οπως το ΒF και το GR. Πάντως όσες φορες το καπνισα τα τελευταια χρονια,μονο αρνητικη αισθηση μου εμεινε,απο ενα τσιγαρο χωρις γευση,με κακη καυση και πολλα "σκουπιδακια". Δεν θεωρω πως ως σημα εχει μελλον.
    Υπαρχει και ο καπνος Cooper,με τον οποιο ειμαι....... συναισθηματικα συνδεδεμενος,αφου ηταν απο τους πρωτους καπνους στριφτου στην Ελληνικη αγορα και τον καπνισα σε μεγαλες ποσοτητες στην εφηβεια μου,περιοδο οπου ήταν αρκετα επιτυχημενος,τοσο ωστε η ΣΕΚΑΠ να αποφασισει να κυκλοφορησει αλλα 3-4 χαρμανια με παραλλαγες του,τα οποια φυσικα σε μικρο χρονικο διαστημα αποσυρθηκαν,ενω και ο ιδιος ο κλασσικος καπνος Cooper εκτοπιστηκε εντελως απο τους καπνους των πολυεθνικων. Τον θυμαμαι ως καλο καπνο,αλλα δεν δεινω και μεγαλη βαση στην κριση μου,μετα 15 χρονια. Αποπειραθηκα να τον καπνισω ξανα περισυ οταν τον βρηκα σε ενα μαγαζι και αγορασα 2 καπνους προς 4,20 τα 40 γραμμαρια,ομως ηταν τοσο ξεροι που δεν μπορω να βγαλω καποιο συμπερασμα. Οποιος γνωριζει σε ποια σημειο στην Θεσσαλονικη μπορω να βρω φρεσκο καπνο Cooper,ας το γραψει στα σχολια,αφου τιμης ενεκεν θα ηθελα να τον ξανακαπνισω και να τον κρινω όπως πρεπει.
 Cooper Red: βαμπολογια 4,5 στα 10

Dunhill Journey of taste-My mixture no 16

 To 2007,με αφορμη την συμπληρωση 100 ετων απο την κυκλοφορια των τσιγαρων Dunhill, η ΒΑΤ αποφασισε να αναβιωσει 3 χαρμανια απο τα χιλιαδες που ετοιμαζε ο Μεγας Alfred Dunhill κατοπιν παραγγελειας,για την ελιτ του Λονδινου. Το επετιακο αυτο τσιγαρο,θα τοποθετουνταν σε καποια αεροδρομια που θεωρουνταν απο την εταιρεια σημαντικα. Τα τρια χαρμανια ηταν τα εξης: 1) Μy Mixture no16, ανατολικο χαρμανι, με καπνα οπως αναγραφεται στο πακετο:Τουρκιας,Ελλαδας,"Μακεδονιας"* 2)  My Mixture no 33  με εξωτικα καπνα Βραζιλιας τυπου Bahia και 3) My Mixture no 85 με καπνα Virginia.
  Ως λατρης των ανατολικων καπνων,αυτο που μου κινησε το ενδιαφερον, ηταν φυσικα το "16", θεωρωντας προκαταβολικα, πως θα ειναι ενα τσιγαρο,αναλογο με το πολυ καλο Γερμανικο Orienta που επισης κυκλοφορει απο την ΒΑΤ ή με το Sobranie Black Russian. Ετσι και αλλιως πιστευα πως δεν υπαρχει δυνατοτητα να το δοκιμασω,αφου ηταν μαλλον μια Limited Edition εκδοχη,βασικα για τα αεροδρομια της Ασιας,που παραδοσιακα καπνιζουν πολυ Dunhill.
    Mε εκπληξη ειδα στο εξαιρετικο(αλλα αρκετα ενθουσιωδη ) blog του Ιταλου φιλου Fumare Con Stile, μια εγκωμιαστικη κριτικη για το "16" και την πληροφορια πως το αγορασε απο Ιταλικο αεροδρομιο προς 4,40 το πακετο! Ψαχνοντας την σελιδα της ΒΑΤ,ειδα πως το εν λογο τσιγαρο υπαρχει και στα Ισπανικα αεροδρομια,πραγμα που με διευκολυνε αφου γνωστος μου,θα επισκεπτονταν αυτη την χωρα . Του ζητησα να μου το φερει,οπως και εκανε,αγοραζοντας το προς 22 ευρω την κουτα των 5 πακετων. Η ειρωνια ειναι πως,πετωντας απο Μαδριτη για Αθηνα και περνωντας την πτηση απο Αθηνα για Θεσσαλονικη,βρηκε την πληρη σειρα Μy Mixture και...... στα Ελληνικα αεροδρομια με κοστος 25 ευρω για μια κουτα των πεντε πακετων(μια λεπτομερια που δεν εμαθα,ειναι αν στα πακετα που κυκλοφορουν για τα Ελληνικα αεροδρομια,ονομαζουν το γειτωνικο κρατιδιο ως "Μακεδονια").
   Το Dunhill My Mixture 16 ως τσιγαρο: Η πρωτη απαγοητευση ηρθε κοιταζοντας τις τιμες πισσας και νικοτινης,μολις 7 και 0,6, οχι μονο στο "16" αλλα και σε όλη την Journey of Taste σειρα. Το γιατι επέλεξαν να την βγάλουν ως  Lιght τσιγαρο,ειναι για μενα μυστήριο. Η δευτερη απαγοητευση ηρθε μυριζοντας το τσιγαρο,αφου αυτο που εξεπεμπε,παρεπεμπε στα παλια πολυ φθηνα Ελληνικα τσιγαρα,τυπου "Εθνος",ενω η επομενη απαγοητευση ηρθε παρατηρωντας τον καπνο,ο οποιος ηταν σκουρος(απο όσα γνωριζω στα ανατολικα καπνα,κριτηριο ποιοτητας ειναι το ξανθο χρωμα) και χοντροκομμενος. Τελος πάντων, ας αναψουμε το τσιγαρο και ας μην προτρεχουμε: Εδω η απογοητευση επιασε κοκκινο. Γευση ελαφρια,μονοδιαστατη, αδιαφορη, μου θυμισε αρκετα τον Ασσο μαλακο που αγοραζα παλαιωτερα απο τα αφορολογητα, προς 8 ευρω την κουτα,ομως προς το κατωτερο και ελαφρυτερο. Το χειρωτερο ειναι,πως ως τσιγαρο ενοχλει φοβερα τον λαιμο και τα πνευμονια,ενω μετα το καπνισμα 2-3 πακετων ειναι ικανο να σε κανει να σταματησεις το σπορ τουλαχιστον για μια εβδομαδα. Αναλογα συμπερασματα εβγαλε και ο δυστυχος,που μου εφερε τα τσιγαρα αυτα και ειχε την ατυχια να αγορασει και για τον εαυτο του, καθως και αλλοι δυο ανθρωποι στους οποιους χαρισα απο ενα πακετο. Το "16" δεν πρεπει να συγκριθει με πολυτελη ανατολικα τσιγαρα που κυκλοφορουν στο εξωτερικο, δεν πρεπει να συγκριθει με τα Τουρκικα φθηνα αλλα πολυ καλα ανατολικα τσιγαρα,υστερει των οχι και πολυ ποιοτικων, φθηνών Ελληνικων ανατολικων τσιγαρων,ισως να ειναι στο ίδιο επιπεδο με τα ομολογουμένως κακα ανατολικα τσιγαρα των τεως Γιουγκοσλαβικων χωρων.  Πιθανον η γευση αυτη,να φαινεται ενδιαφερουσα και εξωτικη,για εναν καπνιστη της αλλοδαπης που δεν ειναι εξοικιωμενος με τις ανατολικες γευσεις, σε εναν Ελληνα καπνιστη πάντως,που  γνωριζει αυτες τις(εστω οχι εξαιρετικες) ανατολικες γευσεις,δεν εχει να δωσει τιποτα.
  Δεν πιστευω πως θα μπω στην διαδικασια, να δοκιμασω τα αλλα δυο χαρμανια της σειράς Journey of taste.
  Ενα σχολιο και για την ΒΑΤ: Ειναι όντως μια επιχειρηση, που την τελευταια δεκαετια εκανε εμπορικα αλματα,φτανοντας στην δευτερη θεση παγκοσμιως μετα την Φιλιπ Μορρις,καταφερνοντας να εξαγορασει παρα πολλες εθνικες και διεθνεις καπνοβιομηχανιες σε όλο τον πλανητη. Στο αντικειμενο που δραστηριοποιηται πάντως,δεν τα πήγε και πολυ καλα. Ενω βρεθηκαν στα χερια της τσιγαρα θρυλοι,σαν τα Dunhill,Rothmans,Cartier, Pall Mall κ.λ.π. ,πλεον εξακολουθουν να υπαρχουν μονο ως ονοματα και τιποτα δεν θυμιζει τα αλλωτε πολυ καλα αυτα τσιγαρα. Για το Dunhill που το καπνισα πολλα χρονια, η λυση ειναι μία: Αντι να κακοποιουν το ονομα του και να πειραματιζονται με νεα προιοντα σαν το Fine Cut,Journey of taste,Top Leaf , να αλλαζουν το πακετο και τις συνταγες καθε δυο χρόνια, σε Ιnternational  και King Size,ας επανελθουν στο παλιο κλασικο χαρμανι. 
   Βαθμολογια: 4 στα 10, επιεικως,λογο του σεβασμου που τρεφω στο ονομα Dunhill απο καλες αναμνησεις,του μακρινου ομως παρελθοντος

 *Περι "Μακεδονιας": Ειναι αληθεια πως περιμενα περισσοτερο σεβασμο απο μια εταιρεια,που θησαυριζει στην Ελλαδα, χωρις να παραγει εδω ουτε ενα τσιγαρο,την ωρα που στην γειτωνικη χωρα δεν δραστηριοποιηται καν. Όπως και να το κανουμε πάντως,οι ανθρωποι δεν ειναι ουτε ιστορικοι,ουτε επιθυμουν να παιξουν ρολο γεωπολιτικο,  τσιγαρα πουλανε και ειμαι βεβαιος πως δεν εχουν καμια προθεση να προσβαλουν εθνικα κανενα πελατη τους. Οσους ενοχλουν τετοια φαινομενα,ας πιεσουν τις εταιρειες,τις ξενες χωρες,αλλα πρωτα απο όλα  τις δικες μας κυβερνησεις που επετρεψαν αυτο το χαλι εδω και δυο δεκαετιες και εξακολουθουν να πετανε αετο.
   Περι Μακεδονικου καπνου: Υπαρχει διεθνως συγχυση και το βλεπω περισσοτερο στους καπνους πιπας.Αλλοι πουλανε ως Μακεδονικα ανατολικα,καπνα τα Κατερινης,Σερρων,Δραμας, αλλοι αυτα των Σκοπιων. Μια και δεν κατορθωσε η πολιτεια να κατοχυρωσει το ονομα για την μιση επικρατεια της, ας το κατοχυρωσει για τα καπνα της.